Dit blog schrijf ik in een tijd die voor velen van ons onwezenlijk voelt. We zitten in een situatie die we niet kennen. Niet als individu, maar als samenleving geveld door een virus. Een situatie waarin velen thuis zijn. Om thuis te werken, maar helaas voor velen ook omdat hun werk ineens is weg gevallen. En aan de andere kant zien we mensen die momenteel nog veel meer dan anders keihard aan het werk zijn. Mensen voor wie de belasting in veel gevallen al langdurig hoog was en waar nu nog extra druk op wordt gelegd.
Durf ik in deze tijd dan nog wel te schrijven of publiceren over werkgeluk? Daar heb ik best even over getwijfeld. Anderzijds zie ik juist heel sterk hoe belangrijk het is dat we voor onszelf en als organisaties investeren in het werkgeluk voor onze medewerkers. Als we dat doen, zullen we daar juist ook in tijden als deze de kracht zien van het zien van onze mensen, het effect van het daadwerkelijk investeren in je medewerkers.
Wat is werkgeluk?
Een heel krachtige omschrijving van wat werkgeluk is, vind ik die van Emiliana Simon Thomas van Berkely University:
- Werkgeluk is een algeheel gevoel van plezier op het werk;
- op een elegante manier om kunnen gaan met tegenslagen;
- vriendschappelijk in verbinding zijn met collega’s, opdrachtgevers en klanten;
- weten dat je werk er toe doet voor jezelf, voor je organisatie en daarbuiten.
Weerbaar
Ja, werkgeluk betekent ook dat je je werk leuk mag vinden en plezier mag hebben. Maar het is zoveel meer dan dat! Het maakt je weerbaar. Een gemiddeld hoge mate van werkgeluk, maakt dat je beter om kunt gaan met tegenslagen die er ook bij horen. En die tegenslagen zien en ervaren we deze weken op allerlei manieren. Maar hoe mooi is het om ook zoveel mooie, energie gevende initiatieven te zien ontstaan. We spreken uit en laten zien hoeveel waardering we hebben voor al die mensen die in deze tijden absurd lange dagen moeten maken, al dan niet met een verhoogd risico voor hun eigen gezondheid. Aan alle kanten zien we een gevoel van solidariteit, zoeken we naar een manier om iets voor een ander te kunnen betekenen. We zien dat het niet groots hoeft te zijn. Juist met kleine gebaren kun je zoveel betekenen voor een ander. We zien ondernemers die overvallen worden door angstige gevoelens over hun voortbestaan, maar met allerlei creatieve activiteiten naar buiten zien komen: van restaurant naar afhaalrestaurant. Samenwerkingen die opbloeien taxibedrijven die de maaltijden van deze (tijdelijke) afhaalrestaurants gaan bezorgen bij klanten. In de hoop zoveel mogelijk mensen aan het werk te kunnen houden en elkaar te steunen. Ineens kunnen we bijna niet anders dan vertrouwen in de ander laten gaan voor de neiging van controle. Regels worden versoepeld, omdat het nodig is om onze samenleving te laten draaien.
Waarom investeren in werkgeluk?
Nu worden veel initiatieven ingegeven door een ernstige situatie waarvan we ons niet konden voorstellen dat we daar nu in terecht zouden komen. Maar hoe mooi zou het zijn wanneer we dit gevoel (of in ieder geval een groot deel daarvan) kunnen vasthouden en kunnen bestendigen? Door te investeren in het werkgeluk van medewerkers, lever je een bijdrage aan sociale verbinding, creativiteit en innovatie, aan weerbaarheid. En ben je bang dat investeren in werkgeluk je veel kost? En daar heb je als ondernemer de komende periode wellicht echt minder ruimte voor. Dat is absoluut een misvatting. Kijk naar wat er nu gebeurt, de creativiteit en sociale verbinding komt vanuit een intrinsieke behoefte, al dan niet nu aangewakkerd door een externe prikkel. Verbinding en de wil samen resultaat te willen bereiken. Ons niet klein willen laten krijgen door het virus lijkt de basis.
Ik merk het bij veel mensen om me heen die de afgelopen jaren heel bewust hebben gekozen voor hun eigen werkgeluk. In veel gevallen hebben ze daar het oude vertrouwde en (aanvankelijk) ook zekerheden voor opgegeven. Ook zij kennen zeker ook nu hun angsten. Maar daarnaast zie ik een ongelofelijke kracht, vertrouwen in waar zij voor staan, lijken grenzen (letterlijk over landsgrenzen heen) te vervallen om samen krachtiger te worden voor de toekomst.